“Alle luxe die ik heb gekregen, alleen omdat mijn wiegje in Nederland stond, wil ik juist inzetten om mensen te helpen die dat minder hebben gekregen.” Iris Brouwer is bijna klaar met haar stage bij Stichting Kolewa die ze de afgelopen drie maanden op Bali liep. Vier dagen per week hielp ze het Indonesische team met de dagbesteding van de kinderen, zoals knutselen, dansen, spelletjes spelen en zwemmen. Maar ook leerde ze Indonesische gebarentaal om dove kinderen les te geven.
De 24-jarige Rotterdamse vertelt dat ze veel van haar stage bij Stichting Kolewa heeft opgestoken. Ze vertelt: “De patiënten komen uit afgelegen dorpjes van andere Indonesische eilanden dan Bali, waar ze hun eigen taal hebben. Ze spreken vaak geen woord Engels, en soms zelfs geen Bahasa. Toch heb ik geleerd om met hen te communiceren en een band op te bouwen. Want ook al praten we niet, we begrijpen elkaar toch. Vaak maken we veel grapjes met elkaar, door met onze handen te praten en dingen aan te wijzen.”
Voor sommige kinderen was het even schrikken om Iris te ontmoeten. “Aan het begin was er een kindje die mij met grote ogen aanstaarde. Toen ik even naar hem zwaaide, begon hij keihard te brullen. Ik dacht: dit gaan we toch niet altijd zo krijgen? Het jochie had natuurlijk nog nooit zo’n grote blonde vrouw gezien, dus ik snap het wel hoor,” zegt ze lachend. “Maar gelukkig brak het ijs toen ik een bal naar hem rolde. Hij rolde de bal terug, en we deden toen vaak spelletjes samen. Uiteindelijk trok hij echt veel naar mij toe. Als hij moest huilen kwam hij altijd troost zoeken bij mij. Dat raakte mij wel.”
Patiënten voor een operatie aan hun hazenlip of een open gehemelte zijn er vaak maar een aantal weken. Maar patiënten met bijvoorbeeld brandwonden blijven vaak maandenlang na de operatie, om te revalideren. “Ik heb vooral een klik met de kindjes die langer blijven. Met hen heb ik echt een band opgebouwd. Het was daarom ook best een raar gevoel om afscheid te nemen van kinderen die weer naar huis gaan. Maar ik ben heel blij dat ze weer hun familie en vrienden kunnen zien. Dat is natuurlijk wat ze het liefst willen.”
Behalve dat Iris veel over de Indonesische cultuur, gebruiken en mensen heeft geleerd tijdens haar stage bij Stichting Kolewa, heeft het haar ook geïnspireerd om mensen te blijven helpen. “Deze stage heeft me nog meer dan eerst doen realiseren dat ik het zo goed heb in Nederland. Dat ik kan studeren, altijd toegang tot stromend en schoon water heb, altijd elektriciteit kan gebruiken en al het eten kan kopen waar ik zin in heb. Die dingen zijn voor patiënten die bij Kolewa komen absoluut niet vanzelfsprekend. Deze stage heeft me geïnspireerd om door te gaan met sociaal werk in probleemgebieden. In april ga ik daarom vluchtelingen helpen op het Griekse eiland Lesbos.”
Wil jij je ook inzetten voor mensen die het minder goed hebben, en tegelijkertijd genieten van het tropische eiland leven op Bali? Informeer naar de mogelijkheden voor een stage of vrijwilligerswerk via info@kolewa.com
Door: Varja Dijksterhuis
