Een omgevallen olielampje veroorzaakte bij Febiyanto op zevenjarige leeftijd een grote brandwond aan zijn rechterbeen; zijn boven- en onderbeen smolten in zijn knieholte aan elkaar en hij kon zijn been niet meer strekken. Omdat het ziekenhuis ver weg was en er geen geld was, kreeg hij geen behandeling, alleen wat traditionele medicijnen. Gevolg: Febiyanto kon de komende negen jaar niet lopen. Toen we hem voor het eerst ontmoetten verplaatste hij zich door met zijn achterwerk over de grond te schuiven. Febiyanto is een van de twaalf brandwondenpatiënten die tijdens de operatie-marathon van september 2019 zijn geopereerd. Vanuit zijn beide dijen werd vlees gehaald en zo werd ruimte gemaakt om zijn rechterbeen te kunnen gaan strekken.

Wat een weg heeft hij moeten afleggen. Eerst veel wondverzorging, pijn, geduld. Daarna heel veel fysiotherapie en oefenen, oefenen en nog eens oefenen, ook in het zwembad en op de hometrainer. Hoe zwaar ook en al zat hij soms bij de pakken neer, hij gaf niet op.  Toen hij de eerste zelfstandige passen ging zetten en hij voor het eerst weer tegen een voetbal kon schoppen, begon hij er zelf ook in te geloven.

Begin maart, vlak voor het uitbreken van het coronavirus, als laatste van de groep en na een verblijf van maar liefst 5 maanden in ons opvanghuis ‘Rumah Bicara’, verliet een zelfverzekerde, lachende 17-jarige puber LOPEND ons opvanghuis. Met ontzettend veel inzet en begeleiding van het Kolewa-team, dat hem bleef motiveren, maar bovenal supertrots op onze Febi!

Benieuwd hoe het de andere elf kinderen vergaan is? Hier leest u hun verhaal. Download .PDF van het brandwondenverslag De komende jaren willen wij  kinderen als Febiyanto blijven helpen en een operatie aanbieden. Inmiddels staan er alweer tien op onze wachtlijst. Helpt u mee?

Een avond zonder vlees? Steeds meer mensen doen het en ook voor vegetariërs is het een uitkomst dat de Indonesische keuken zo divers is. In plaats van kip of varken wordt namelijk vaak tofu of tempeh gebruikt. Onze keukenprinses Heldi maakte deze week tempeh kecap: gebakken tempeh in een kecap saus met rijst.

De kruidige en smaakvolle saus laat je vergeten dat er geen vlees in dit gerecht zit!

Voor vier personen, heb je nodig:
5 teentjes knoflook
7 kleine rode uien
2 rode pepers
Eetlepel olijf- of zonnebloemolie
Handjevol daun salam (laurierbladeren)
Eetlepel gula merah (palmsuiker of bruine suiker)
2 el kecap asin
4 el kecap manis
2 el trima saus (oestersaus)
250 g tempeh
2 handjes pinda’s

Stap 1: Snijd en meng de knoflook, uien, rode peper, en een scheutje olijfolie door elkaar. (Als je in het bezit bent van een vijzel, wrijf het dan fijn). Dit noemen ze in Indonesië ‘boemboe’.
Stap 2: Verhit olie in de pan en doe het boemboe mengsel erbij.
Bak zachtjes aan.
Stap 3: Voeg de daun salam, gulah merah, kecap asin (ipv zout), kecap manis en de trima toe.
Stap 4: Snij de tempeh in reepjes en doe in de pan. Ook de pinda’s kunnen er bij.
Stap 5: Laat alles een kwartiertje in de pan sudderen en roer regelmatig door.
Stap 6: Serveer met rijst en eventueel groentes naar keuze.

Selamat Makan!

Het zijn erg spannende tijden voor Enggelina uit Sumba. Na een grootscheepse actie in Nederland ten behoeve van haar behandeling en verblijf bij Stichting Kolewa, volgden de gebeurtenissen elkaar in rap tempo op. De artsen die naar verwachting een verwijsbrief voor het Sanglah Ziekenhuis in Denpasar zouden schrijven, beslisten anders. Wat was hierbij de achterliggende gedachte?

In de afgelopen periode haalde Stichting Kolewa meerdere patiënten met een vergelijkbare aandoening naar Bali. Yeskial en naamgenoot Enjelina werden geopereerd in het Sanglah Hospital in Denpasar. Blijkbaar heeft dit de chirurgen in Timor uitgedaagd en aan het denken gezet. Zij waren het er unaniem over eens dat ze dit keer de casus niet uit handen wilden geven. Ze braken een lans voor de chirurgie op Timor en bewezen dat het onmogelijke mogelijk was. We zijn zeer onder de indruk van het resultaat. Ook al vinden we het jammer dat we dit meisje niet direct onder onze hoede hebben en de verzorging en begeleiding kunnen bieden zoals we dat vanuit Rumah Bicara gewend zijn, we zijn blij met het kordaat handelen van de artsen aldaar.

Enggelina werd redelijk snel ontslagen en ondergebracht bij de familie Geser. Deze familie maakt deel uit van een community die zich inzet voor arme dakloze mensen. Stichting Kolewa vergoedt wekelijks de kosten voor het verblijf van het meisje, haar broertje en ouders. Ook alle verdere kosten zoals transport, laboratoriumonderzoek en medicatie worden via ons betaald. Het gehemelte van Enggelina is blijvend beschadigd. Het grote gat wordt nu opgevuld met een soort beugel. Dagelijks moet ze deze uitnemen en gorgelen met Betadine. De littekens aan de buitenkant van haar gezicht genazen tot voor kort goed, maar helaas trad er deze week toch een infectie op.

In februari reisden Syta, Peter en Holldyn af naar Timor. Het was een feest om de stoere meid te kunnen bezoeken en de familie een hart onder de riem te steken. Samen met hen gingen we naar het winkelcentrum, we staken Enggelina in de kleren en kochten schoolspullen. Het blijft nog even spannend… niet alle uitslagen van het pathologisch anatomisch laboratorium uit Jakarta zijn binnen. Deze uitslag zal bepalen of er kwaadaardige cellen zijn aangetroffen, waarvoor nabehandeling nodig is.

Verdrietig is dat de moeder regelmatig ziek is, wat de vader heeft doen besluiten zijn vrouw en zoon terug te laten keren naar Atambua, ver weg van Kupang. Enggelina is met hem achter gebleven bij de familie Geser. Er wordt goed voor haar gezorgd… maar wat zou het fijn zijn als we, indien nodig, verdere behandeling toch op Bali konden voortzetten. Laten we hopen dat alles goed uitpakt en dit mooie meisje snel achter haar ouders aan kan reizen en haar nieuwe schoolspullen kan gebruiken.

 

Het meisje, inmiddels zeven jaar oud, is geboren met meningocele. We zien dit meestal in de vorm van een waterhoofd of “open ruggetje”. Bij Rambu heeft deze aandoening zich echter geopenbaard in het gezicht. Er was nimmer geld om een arts te consulteren op Bali, ondanks het advies van lokale artsen in Waingapu. We zijn blij dat onze lokale scout ons heeft geattendeerd op dit meisje. Na een wirwar van papierwerk konden we haar en haar moeder op 6 maart meenemen naar het opvanghuis Rumah Bicara in Denpasar. Wat is er nu precies met Rambu aan de hand?

Medisch adviseur en huisarts in Alphen aan den Rijn Koos van Alphen legt het uit: Rambu is geboren met wat we een sluitingsdefect in de neuraal buis noemen. De neuraal buis is dat deel van het zenuwstelsel waaruit in de embryonale fase onze hersenen en het ruggenmerg gevormd worden.Er kan op 3 niveaus een sluitingsdefect optreden. Met meest bekend is de meningocele/spina bifida/het open ruggetje. Het defect is dan ergens in het traject van de wervelkolom gelegen en kan zich hoger of lager bevinden. Is het sluitingsdefect op het niveau van de hersenen dan spreken we over encehalocele. Dit kan aan de voor- /achterzijde van het hoofd zitten op plaatsen waar de schedelnaden lopen, die aanvankelijk open zijn en later verbenen. Onze schedel bestaat als we net geboren zijn uit meerdere botten die naarmate we ouder worden vergroeien met elkaar. De derde vorm is de ernstigste en heet anencephalie. Hierbij zijn de hersenen niet aangelegd/ontwikkeld. Deze situatie is niet met het leven verenigbaar en het kind overlijdt bij de geboorte.

De oorzaken zijn niet eenduidig. Zeker zijn genetische factoren aantoonbaar, maar ook omgevingsfactoren en vitamine gebrek (denk aan B groep/foliumzuur). Gezien de locatie van de afwijking bij Rambu is zij waarschijnlijk normaal, zonder afwijkingen geboren en is de zwelling op latere leeftijd ontstaan. De hersenvliezen puilen als het ware uit de schedel.

De behandeling is neuro-chirurgisch: de uitpuilende hersenvliezen worden in de schedel ”teruggelegd” en de opening wordt gesloten. Als er door de afwijking neurologische problemen zijn ontstaan, blijven die vaak bestaan. Soms is het noodzakelijk om in de hersenen een soort drain te plaatsen om te voorkomen dat de hersendruk te hoog wordt en daardoor hersenweefsel kapot kan gaan (we kennen dat ook bij hydrocephalie, maar omdat dat bij de geboorte al aanwezig is sluiten de schedelbeenderen zich niet en neemt het hoofd in omvang zo toe).

Rambu voelt zich inmiddels al helemaal thuis bij Kolewa. Ze doet enthousiast mee aan alle activiteiten en is dol op bezoek! Helaas zal dat in deze tijden van maatregelen rondom het cornonavirus niet vaak het geval zijn, maar als Syta Plantinga het opvanghuis binnenkomt kan ze het niet laten om een knuffel te vragen en steekt ze spontaan een heel verhaal af! Of haar behandeling snel kan worden opgestart is de vraag… maar dat het gaat gebeuren, daar gaan we alles aan doen!