Hallo allemaal! Wij zijn Lianne de Vries en Jorijn Jongman en wij doen gedurende de periode van februari tot en met mei vrijwilligerswerk en onderzoek bij stichting Kolewa. Voorafgaand aan deze periode hebben wij beiden sponsorgeld opgehaald om een kindje met een schisis te kunnen sponsoren voor een operatie. Nu we aangekomen zijn in de laatste maand meedraaien bij stichting Kolewa was het tijd om onze twee sponsorkindjes op te gaan halen. Daarom zijn wij in de periode van 7 tot en met 9 mei naar Sumba gegaan om in totaal vier kindjes op te halen die naar Bali komen voor een operatie. Ersa begeleidde ons tijdens deze trip en toen we aankwamen op Sumba ontmoetten we de lokale scout en de driver voor de komende dagen.
We zijn eerst naar ons hotel gereden om daar onze tas achter te laten en vervolgens was het tijd om naar de eerste kindjes te gaan. Deze kindjes waren soms reeds geopereerd en sommige kindjes stonden nog op de wachtlijst om geopereerd te worden. Alleen het eerste kindje dat we bezochten, zou 9 mei met ons mee terug vliegen naar Bali en het laatste kindje. Dit laatste kindje is een jongetje van 10 jaar oud en hij is een van de twee kindjes die wij gaan sponsoren. Om bij zijn huis te komen, moesten we over een soort bosweg rijden met veel hoogteverschillen. Het was best even een ‘bumpy ride’, maar toen we er aankwamen en even van de sterren genoten hadden, maakten we kennis met hem en zijn familie. Net zoals bij de andere kinderen die we die dag al gezien hadden, woonden ze met heel veel mensen in een vrij kleine woning. Dat maakte best veel indruk op ons en maakte dat wij ons ook echt wel beseften hoe goed wij het eigenlijk hebben. We waren na deze lange dag en vele indrukken helemaal gesloopt dus gingen na het eten snel op bed. We waren erg benieuwd hoe de volgende dag zou gaan verlopen waarin we ons tweede sponsorkindje zouden ontmoeten en we de kinderen zouden ophalen en naar het hotel zouden brengen.
De volgende ochtend vertrokken we alweer vrij vroeg richting een nieuw dorpje. Hier bezochten we weer een familie en leerden we meer over de traditionele huizen van Sumba. In deze huizen is de onderste verdieping voor de dieren, de tweede verdieping voor de mensen en de bovenste verdieping voor de opslag van eten en drinken. Daarna was het tijd om naar ons tweede sponsorkindje te gaan. Hiervoor moesten we een aardig stuk rijden, zo’n 4 uur. De wegen waren ook niet zoals we hier gewend zijn, want het leek meer op een werkterrein dan op een openbare weg. Maar na een lange rit kwamen we uiteindelijk veilig aan bij de woning waar ons sponsorkindje en nog een ander kindje met hun familie op ons zaten te wachten. Ons tweede sponsorkindje is Dasa. Zij is een meisje van 2 jaar oud. Na een paar foto’s stapten de twee moeders met hun kindjes bij ons in en reden we weer richting Misrael omdat ook hij mee zou gaan naar het hotel. Echter, bleek de moeder van Dasa erg veel last te hebben van wagenziekte, maar na zo’n 8x stoppen, bereikten we uiteindelijk de plek waar we Misrael ontmoetten. Hij reed samen met zijn ouders achter ons aan naar het hotel en toen bleven zijn moeder en hij bij ons en ging zijn vader weer naar huis. In de avond arriveerde ook het kindje wat we als eerste hadden bezocht op dag 1. Toen was de groep compleet. Na het eten bezochten we nog even het huis van Rabin, een jongetje dat inmiddels al bijna 8 maanden bij Kolewa is en toen gingen we naar bed. Morgen zouden we weer richting Bali vertrekken.
Toen we wakker waren geworden en hadden ontbeten, pakten we onze spullen en toen was het alweer tijd om naar het vliegveld te vertrekken. We hebben daar onze ogen uitgekeken, want het bleek veel kleiner en minimalistischer te zijn dan wij gewend waren. Gelukkig verliep alles daar heel soepel en waren we ruim op tijd voor onze vlucht. Na een korte vlucht kwamen we aan op Bali. We beseften ons hier even hoe het eigenlijk voor de ouders van de kinderen zou zijn om hier aan te komen. Een plek waar alles zo ontzettend groot is en zo anders is dan zij thuis gewend waren. Daarom liepen we mooi met de hele groep richting de uitgang. Hier stond Wayan, de driver van Kolewa, ons al op te wachten. Dit was voor ons wel de plek waar onze reis naar Sumba eindigde, omdat wij toen naar huis mochten gaan. Het was een reis waarin we veel geleerd hebben over het leven op Sumba en erg veel nieuwe indrukken hebben opgedaan. Het heeft ons ook een beeld gegeven van hoe veel van van de kinderen, die hier dus komen voor een operatie, het thuis hebben. Het is dan ook een ervaring om nooit meer te vergeten en we zijn super dankbaar dat het mogelijk was om mee te gaan naar Sumba!
Geef een reactie