Alor, de eerste missie zit er op!

Alhor, de eerste missie zit er op, er is werk aan de winkel!

Op 28 oktober j.l. reisde een Kolewa-delegatie voor de eerste keer af naar het eiland Alor. Vanaf Denpasar (Bali) via Kupang (Timor) vlogen we naar Mali-airport. Een korte landingsbaan en flinke windstoten maakten dat we een spannende landing ervoeren. Met name de Indonesische teamleden waren even van de kaart, maar herstelden zich snel.

Bij de uitgang stonden Zarus en chauffeur Frenky te wachten, via via was het ons eerder gelukt een lokale contactpersoon in te zetten. Zarus had voor ons een auto geregeld, een hotel gereserveerd en al wat voorwerk gedaan met betrekking tot het lokaliseren van kinderen met een hazenlip.

Alor is een prachtig eiland, nog nauwelijks ontdekt door toeristen, met een fraaie kustlijn, zeven mooie duikspots en een parel-industrie. De mensen leven zeer eenvoudig. Medische hulp (laat staan hoogstandjes als plastische chirurgie) is er beperkt. De inwoners zijn vriendelijk en toegankelijk. Er heerst een relaxte sfeer met een Jamaica-achtige invloed gezien de vele rasta-kapsels die we onderweg tegenkomen. Er worden 15 verschillende talen gesproken die allen gedefinieerd worden als “Papuan”. Gelukkig spreekt Zarus gewoon Bahasa Indonesia en een beetje Engels.

Accomodaties en restaurant zijn van lokaal niveau. Het slapen, douchen en toilet-gebruik waren afzien. Het eten daarentegen op zijn Indonesisch “enak” (lekker). We logeerden in Hotel Kenari, geen aanrader voor de westerling, maar bij gebrek aan beter min of meer acceptabel. Een kwestie van doorzetten zullen we maar zeggen.

Onze nieuw-bakken scout heeft onze komst goed voorbereid. We bezoeken tal van consultatiebureau’s en scouten meerdere schisis-kinderen, waarvan we drie meenemen naar Bali voor een operatie. We maken een kleine oversteek per boot naar het eilandje Kepa en bezoeken in Alor-Kecil een traditioneel dorp.

Al snel wordt het ons duidelijk dat we een van de eerste NGO’s zijn met een focus op kinderen met een aangeboren afwijking. De posters en informatie worden overal in dank aanvaard en opgehangen. Een ieder weet patiënten te benoemen en zo gebeurt het dat we Alor toevoegen aan ons verzorgingsgebied in Indonesie.

Op de vierde dag van onze reis nemen we afscheid van Zarus, hij krijgt van ons het aanbod door te gaan met scouten als afgevaardigde van onze Indonesische organisatie Yayasan Kolewa Harapan Indonesia. De voor architect opgeleide jongeman, op dit moment zonder baan of inkomen, heeft in de afgelopen dagen ons aangenaam verrast en deze opdracht wordt met enthousiasme aanvaard. Binnenkort zal blijken of we opnieuw naar Alor kunnen afreizen om de volgende kinderen op te halen, de eerste twee staan inmiddels al op de wachtlijst: een jongetje met een open gehemelte en een meisje met een waterhoofd.